Klub Wisła zaproponował, że spłaci dług wobec gminy Kraków, reklamując na koszulkach gminę. Miałoby to być na, jak się wyrażono, tylnej części koszulki. Czyli na plecach.

Mieszkańcy ścisłego centrum  Krakowa, nie mają lekko. I jest nas każdego roku coraz mniej. Jest głośno, ze sklepów zostały nam tylko „Żabki”, spacery po Plantach pełnych rowerzystów i hulajnóg, są wątpliwą przyjemnością.

To rzecz o nas samych, o artystach już z dorobkiem, których rozsadza pycha, że są kimś, że znają się osobiście z Najwyższą Władzą i mówią do niej „Ej, Beatka”.

Pojawiają się tak zwane badania opinii. I tu ciekawa sprawa. W zależności od tego, kto zleca i publikuje badania, wyniki znacząco się od siebie różnią.

Każdy kto usłyszał diagnozę, że on sam, lub ktoś z najbliższych, zachorował na nowotwór, zna to uczucie. Czas się zatrzymuje, ziemia usuwa się spod nóg, wydaje się nam, że oglądamy film o kimś innym...

Naród jest chory. Jedno jest pocieszające. Nigdy nie było tak, by „na zwolnienie” poszli politycy. Są zdrowi. Boję się tylko, że nas uleczą.

O. Leon Knabit, po dwóch dniach, przemyślał swój wpis na blogu i postanowił go usunąć, a za treść przeprosić. Zapewne inspiracją do przemyśleń były tysiące  komentarzy w sieci.

Kiedy piszę ten felieton, film „Tylko nie mów nikomu” ma już ponad 8 milionów odsłon. Reakcje na ten wstrząsający dokument jak w soczewce pokazują  dwie twarze Polski i dwie twarze polskiego Kościoła.

Ludzie mojego pokolenia nie mogą uwierzyć, że może być wydrukowane coś co jest kompletną bzdurą. I powstaje pytanie ufać czy nie? Myślę, że niestety ufać.

Dwa razy w życiu nie wyszło mi bycie obywatelem. Do trzech razy sztuka. Uchwalamy właśnie w Krakowie budżet obywatelski. Życzmy sobie powodzenia.

Pomysł nadania Agnieszce Radwańskiej tytułu Honorowego Obywatela Miasta Krakowa podzielił krakowian. Awantury o nadanie tego zaszczytnego tytułu wybuchają pod Wawelem co kilka lat, ale dotychczas kłócono się o polityków

Dziś kochane dzieci baśń o tym, jak Centuś pole uprawiał. Morał z tej bajki jest taki: „Chcesz na koncie baniek parę, obsiej pole rabarbarem”.

No więc nie ma Bomby, nie ma Psa, i wszyscy biadolą: nie ma dokąd chodzić! Kraków się kończy! Po pierwsze Pies wróci, spokojnie. Ale po drugie – mój boże. „Kraków się kończy”.

Przyznam się szczerze, że na Emausie nie byłam całe wieki. Odstraszają mnie tłumy i tony chińskich tandetnych zabawek. Ale przez wiele lat spacer na Salwator to był obowiązkowy punkt programu w drugi dzień Wielkanocy.

Są święta. Zawsze mówi się żeby w czasie świąt wyciszać konflikty. W ramach wyciszania opowiem Państwu o mojej cioci  z Warszawy.

To było chyba w dziesiątej klasie. W czasie lekcji matematyki wszedł do nas najprzystojniejszy w szkole uczeń z klasy jedenastej. Dziewczyny zamarły. My mniej.