Jedną z naszych ulubionych rozrywek, niezależną od pandemii, jest obserwacja przeróżnych rankingów. Mało tego, mamy do nich zaufanie. Jeśli ogłosi się jakiś ranking, nawet ukryty za skrótem nic nam niemówiącym i jest korzystny, cieszymy się. Jeśli nie – martwimy. Ogłaszam, że według rankingu KPMK strona Life in Kraków jest najczęściej czytana przez mężczyzn urodzonych we Wrocławiu, a mieszkających w Krakowie.
Reklama
I to radosna wiadomość, prawda? Nic to, że skrót KPMK to Krzysztof Piasecki Mieszkaniec Krakowa. Nic to, że nie ma zbyt wielu mężczyzn urodzonych we Wrocławiu, a mieszkających w Krakowie (prócz mnie). Ranking cieszy i już. Polacy zakochani w piłce nożnej, niestety bez wzajemności, śledzili z przyjemnością, jak nasza drużyna szła w górę w rankingu FIFA, mimo tego, że piłkarze grali nadal, jak grali.
Żeby nie było wątpliwości, również nalezę do tych, którzy cieszą się, kiedy zajmujemy jakieś dobre miejsce w dowolnym rankingu. A jeśli jest to miejsce pierwsze i w dodatku w Europie i brano pod uwagę 142 konkurentów, to moja radość jest nieopisana. I tak było, kiedy przeczytałem ranking OVO Network, bez względu na to, co to znaczy, dotyczący Krakowa. Kraków zajął w nim pierwsze miejsce wśród 142. miast europejskich!
Po chwili radości postanowiłem z obawą przeczytać, czego dotyczył. Czy nie chodzi o brak planu zagospodarowania przestrzennego albo zanieczyszczenie powietrza w okresie zimowym albo o coś jeszcze bardziej nieprzyjemnego? Nie!!! Ranking dotyczył europejskich miast najlepszych do pracy zdalnej. Wygraliśmy!
Reklama
Cytuję: „pod uwagę brano: liczbę przestępstw, szybkość połączenia internetowego, poziom znajomości języka angielskiego, koszty komunikacji miejskiej, najmu mieszkań, miesięcznego karnetu na siłownię i wynajmu powierzchni do pracy zdalnej oraz dostęp do morza lub gór”.
Zacząłem analizować te kryteria. Szybkość połączenia internetowego – zrozumiałe. Wynajmu powierzchni do pracy zdalnej – zrozumiałe. Język angielski – też można uznać za zrozumiałe. Ale dlaczego brano pod uwagę liczbę przestępstw? Nie jest wyjaśnione, czy chodzi o przestępstwa w sieci. Gdyby tak było, można by uznać, że przy dużej ilości tychże nasuwa się wniosek o sprawności internautów.
Jeśli zaś chodzi o przestępstwa pospolite, to nie bardzo wiem, jak je zakwalifikować. Czy dobrze jest, jak ich jest w czasie pracy zdalnej mniej niż zazwyczaj, co oznacza, że ci, którzy ich dokonywali, są zajęci pracą zdalną? Czy może dobrze jest, że jest ich więcej - na przykład kradzieży, co mogłoby świadczyć o tak wielkim zaangażowaniu pracowników w pracę zdalną, że łatwo ich okraść? Może chodzi o okradanie pracowników zdalnych podczas ich relaksu w siłowni, stąd kryterium miesięcznego karnetu na siłownię.
Reklama
To też niełatwo zrozumieć, bo kiedy rozwijała się praca zdalna, siłownie były zamknięte. Pewnie dlatego jako kryterium przyjęto również odległość od morza (z tym u nas najlepiej nie jest) i gór (tu dużo lepiej). Kiedy siłownie są zamknięte, można z miesięcznym karnetem iść w góry lub popływać w morzu. Koszty komunikacji miejskiej również brano pod uwagę. Jeśli kogoś nie stać na wynajęcie powierzchni do pracy zdalnej lub nawet mieszkania, to może pracować w tramwaju.
Nieważne, że te kryteria są niejasne, ważne, że Kraków wygrał. Mimo faktu, że nie brano pod uwagę tego, że się nie lubi oglądać szefa, nie lubi się, jak gada i nie można wyłączyć mu dźwięku i nie lubi się wstawać rano, by jechać zatłoczonym środkiem komunikacji miejskiej w maseczce.
Wygraliśmy i już!
