Trwa nabór na nowego hejnalistę na wieży Mariackiej. Nowy trębacz jest poszukiwany w związku z przejściem na emeryturę Jana Sergiela. Kandydat musi spełniać wiele kryterów: m.in. wykazać się dobrą kondycją fizyczną i brakiem lęku wysokości. Czy tym razem zgłosi się kobieta? Swego czasu próbowała swych sił nasza... reporterka.
Reklama
Przyszły hejnalista nie może być karany, musi mieć wykształcenie co najmniej średnie lub średnie branżowe i zdolność do pełnienia służby w straży pożarnej. W ramach testu sprawnościowego trzeba będzie wejść na wysokość 20 m po drabinie ustawionej pod kątem 75 st. a potem zejść.
Pełną treść ogłoszenia można znaleźć TUTAJ.
Z ARCHWIUM:
Nigdy dotąd kobieta nie była etatową hejnalistką. Tylko raz w historii wieży zagrała tu uczennica Akademii Muzycznej. Był to Sylwester, 1993 rok.
Dlaczego tak jest, że kobiety nie chcą być hejnalistkami? Ciężko stwierdzić. Może trąbka to mało kobiecy instrument, na tle skrzypiec, wiolonczeli i gitary?
Reklama
A ja miałam flet prosty. Nie przejdzie. Takie coś, to hejnalista Zbigniew Ojczyk ogarniał w przedszkolu. Wymiatanie na trąbce to absolutne must have hejnalisty, a dokładniej: hejnalisty, ogniomistrza, dzwonnika.
Wichura i nietoperze
W dzwon bije o pełnych godzinach - tyle razy, ile wskazują wskazówki zegara. Dlatego czwarty hejnał w południe – bo gra się na cztery strony świata – tak naprawdę słyszymy nie o dwunastej, a pięć po.
Wszystko z dokładnością co do sekundy. Punktualność – to najważniejsza cecha. Hejnalista czuwa całą dobę, nawet gdy wieżą zamiata wichura, a przez okno wlatują nietoperze.
Reklama
Ucieczka tylko przez okno
Odwaga też się liczy. Droga ewakuacyjna prowadzi bowiem wyłączenie przez okno, 54 metry w dół. Spokojnie: turystów w razie pożaru zabiera specjalny wysięgnik. Przyjeżdżają tu z całego świata, wchodzą od wtorku do niedzieli. Wtedy hejnalista nie ma czasu nawet zjeść. Musi lubić ludzi. Zdjęcia, rozmowy, opowieści. A jest tu o czym opowiadać: oryginalne drewno z XV wieku, ręcznie kuta stal czy tuba Marconiego, która od lat 20-tych transmituje najstarszą audycję radiową na świecie. Hejnał właśnie.
Samotność czasem doskwiera
Jest jednak kilka dyżurów w miesiącu, które hejnalista pełni samotnie. Co za tragizm – być w samym sercu miasta i przez 24 godziny nie móc się odezwać do nikogo. Jest internet. Pan Zbigniew czasem włącza sobie meczyk, najlepiej Wisły.
W rekrutacji oczywiście nie pytają o sympatie klubowe, więc nie musiałabym nadrabiać zaległości w wiedzy sportowej. Inny mariacki hejnalista woli Cracovię i nikt się nie kłóci.
Zbigniew Ojczyk, hejnalista:
Wieża ma w swojej przeszłości krwawe historie, ale teraz to wieża pokoju. Wieża otwarta na cały świat.
Reklama
Sprawdziłam: kobieta na szczycie Krakowa, w czapce hejnalisty, ze złotą trąbką - to widok klasa. Przydałaby nam się hejnalistka. Następny na emeryturę, w teorii, pójdzie pan Zbigniew. Do tego czasu musiałabym skończyć szkołę muzyczną, kursy OSP i mocno trenować sprawność. Jest nadzieja, w teorii.
W praktyce, raczej nie mam szans, ale odkryłam, że mamy z panem Zbigniewem coś wspólnego. Mój rozmówca wydmuchuje od ponad 20 lat tę samą melodię co godzinę, a mimo to mówi z przekonaniem: hejnalista musi mieć zacięcie do grania. Ja słyszę tę melodię prawie codziennie, od ponad 20 lat i też z przekonaniem twierdzę: hejnał to jedna z najpiękniejszych melodii świata.
