Moby Dick i Karol Marks dominują w twórczości Krzysztofa M. Bednarskiego. Pierwszy to prosty i gładki obiekt, który skłania do refleksji. Drugi to rozczochrana głowa, która prowokuje do dyskusji. Moby Dick to symbol lustra, w którym ujawnia się deprawacja natury ludzkiej. Marks to symbol troski o ludzki los, który zainspirował zbrodnię polityczną. KMB wykorzystuje oba te obiekty zarówno pod względem formy, jak i pod względem idei.

Inspiracją dla Moby Dicka była łódź znaleziona na nadbrzeżu Wisły w Warszawie. Artystę zachwycił monumentalizm i równocześnie minimalizm jej kształtu. W części prac ta forma pojawia się w wersji nienaruszonej. Jednak w większości jest poddana brutalnym operacjom rzeźbiarskim. Zostaje pocięta i poskręcana, co powoduje zakłócenie logiki i naruszenie sensu. Ta operacja ujawnia władzę człowieka nad ideą i jest głównym spoiwem ogromnego zespołu prac KMB odnoszących się do Moby Dicka.

Drugim tematem symbolicznym w twórczości artysty jest Karol Marks, który w tym roku obchodziłby 200-setne urodziny. Na bazie pięknej i łatwo rozpoznawalnej głowy tego filozofa powstało wiele prac KMB. W przeciwieństwie do brâncușowskiej gładkości Moby Dicka mamy tu do czynienia z kształtem niespokojnym. Właściwości tej formy odpowiadają niepokojowi ideologicznemu, ciążącemu nad postacią Marksa. Ten empatyczny kapitalista, poruszony losem robotników, wyzwolił mechanizm, który w imię wolności zniewolił sporą część świata. Przeczuwał to, bo stwierdził, że najbardziej boi się marksistów. Operacja historyczna, w której mimo woli wziął udział, skazała go na etyczną dwuznaczność. KMB wykorzystuje napięcie wokół postaci Marksa i zderza ją z różnymi symbolami oraz zmusza do udziału w banalnych sytuacjach codzienności. Artysta nie zajmuje jednoznacznego stanowiska „za” ani „przeciw”. Jest wprawdzie ironiczny, ale równocześnie bardzo pobłażliwy.

Koncepcja wystawy koncentruje się na tych dwóch symbolach, pokazując, jak wiele treści można im narzucić i z nich wyciągnąć poprzez odpowiednie zabiegi rzeźbiarskie.