Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha już 12 maja wznawia swoją działalność stacjonarną.
Reklama
W wyniku tej decyzji udostępnieniu ulegają dwie nowe wystawy, które w związku z pandemią koronawirusa nie doczekały się swojej planowanej na marzec premiery. Ekspozycje „Jak we śnie! Emil Orlik w Japonii” oraz „Araki / Tsujimura. Na granicy cienia” będziecie mogli podziwiać na miejscu.
Emil Orlik (1870–1932),
czeski artysta żydowskiego pochodzenia – malarz, rysownik, grafik pracujący we wszystkich technikach, scenograf i kostiumolog (współpracujący m.in. z Maxem Reinhardtem), plakacista, ilustrator i projektant książek, artysta ekslibrisu, pedagog – działał w Pradze, gdzie się urodził, Wiedniu i Berlinie. Związany z Secesją Wiedeńską, Grupą Klimta i Secesją Berlińską wiele podróżował, w tym do Japonii, Afryki i do Ameryki Północnej. Był aktywny w każdym obszarze sztuki, zawsze napędzany wielką ciekawością tego, co było dla niego nieznane. Jednak prace graficzne pozostają w centrum jego oeuvre.
Orlik odwiedził Japonię dwukrotnie: w latach 1900–1901 i 1911–1912. Jednakże to pierwsza, dziesięciomiesięczna podróż była kluczowa i głęboko inspirująca. Poznał technikę japońskiego drzeworytu barwnego, co wśród artystów tego czasu było stosunkowo rzadkie. Uczył się u malarza Kanō Tomonobu (1843–1912), którego sportretował w pracowni.
Podczas podróży po Japonii Orlik szkicował ołówkiem, kredką, tworzył akwarele, drzeworyty i litografie, utrwalał motywy, które szczególnie go zainteresowały i pobudzały jego wyobraźnię. A interesowało go życie codzienne prostych ludzi, przypadkowo spotkanych, podpatrzone sytuacje i sceny takie jak w drzeworytach ukiyo-e.
I choć twórczość graficzna Orlika jest zróżnicowana i bogata, to w Muzeum Manggha prezentujemy przede wszystkim dzieła związane z Japonią: Z Japonii i Inspiracje japońskie, a towarzyszy im Firma portretowa, wyjątkowa kolekcja spotkanych przez artystę rozmaitych postaci.
Araki / Tsujimura. Na granicy cienia”
Trudno o dwóch równie indywidualnych, kontrowersyjnych i zarazem głęboko japońskich w swej twórczości artystów. Nobuyoshi Araki głośną i monumentalną działalnością wyznaczył tendencje i przesunął granice w światowej fotografii. Shiro Tsujimura zaś, w kręgu japońskiej ceramiki uznawany za buntownika i rewolucjonistę, poprzez swój unikalny i wyciszony styl przedarł się do rzeczywistości sztuki współczesnej.
Twórców oprócz tytanicznej produktywności i bezkompromisowej pracy „na własnych warunkach” łączy precyzyjne sięganie do konkretnych etycznych i estetycznych wzorców tradycji zen. To jedynie z pozoru kontrastowe zestawienie dwóch najwybitniejszych w swych dziedzinach japońskich artystów będzie stanowiło istotę wystawy prezentowanej od 21 marca do 28 czerwca 2020 roku w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie.
