Śmierć człowieka jest jak pęknięcie na szkle. Jego szczeliny sięgają daleko, przecinając życia kolejnych osób oddalonych w czasie i przestrzeni. Kiedy w maju 1980 roku, podczas demokratycznego powstania w koreańskim mieście Gwangju, ginie piętnastoletni chłopiec, który szukał swojego zaginionego przyjaciela, pęknięcia wywołane przez jego śmierć dotykają jego bliskich – rodziny, przyjaciół – a potem wędrują dalej, naznaczając tych, którzy się z nim zetknęli, ale też osoby zupełnie obce.
Za sprawą powieści koreańskiej pisarki Han Kang „Nadchodzi chłopiec” (której przekład ukaże się u nas w przyszłym roku w wydawnictwie Foksal) pęknięcia docierają do Polski i zmuszają nas do pochylenia się nad losem chłopca, jednej z wielu ofiar tamtych zdarzeń. Czy z historii o powstaniu i upadku możemy wysnuć prawdę o naturze człowieka? Czy w miejscu tak odległym jak Korea Południowa sprzed 40 lat możemy przejrzeć się jak w lustrze i zrozumieć coś o sobie samych? Czy mamy szansę dowiedzieć się czegoś o duszy?
Nasza teatralna opowieść zaczyna się w Korei, by następnie przenieść się do Polski, sięgnąć do skrywanych lęków na temat przyszłości i poszukiwać odpowiedzi na pytanie, czy to, co podzielone, da się scalić tak, aby było jeszcze silniejsze i piękniejsze niż przed pęknięciem. Niby pęknięte naczynie scalane złotem przez japońskiego mistrza kintsugi.
OBSADA
Magda Grąziowska
Beata Paluch
Anna Paruszyńska
Dorota Pomykała
Paulina Puślednik
Bolesław Brzozowski
Juliusz Chrząstowski
Szymon Czacki
Zbigniew W. Kaleta
Urszula Chrzanowska (gościnnie)
Lidia Duda
Maciej Sajur (gościnnie), Mikołaj Kuback
TWÓRCY
Justyna Najbar-Miller przekład
Daniel Sołtysiński, Marcin Wierzchowskitekst/ dramaturgia
Olga Ryl-Krystianowska lalki
Anna Maria Karczmarska scenografia i kostiumy
Michał Litwiniec muzyka
Tomasz Wolski wideo
Zbigniew S. Kaletainspicjent/sufler/asystent reżysera
Tomasz Fryzeł asystent reżysera
Ewa Pieronkiewicz (ASP) asystentka scenografki
Szymon Kluz reżyser światła
