Sztuka Saramonowicza , wbrew tytułowi, który sugeruje apoteozę męskości, jest „demontażem mitu macho”, jak pisała „Gazeta Wyborcza”. To debata na temat współczesnych mężczyzn.
Reklama
Ślub jednego z bohaterów, a właściwie sakramentalne „NIE”, usłyszane od wybranki, jest pretekstem do męskich analiz własnej natury. Pełna obscenicznych żartów satyra o biologicznym miejscu, napędzanych hormonami samców na drabinie ewolucyjnej ludzkości, a może próba odnalezienia odpowiedzi na pytanie jak być wrażliwym mężczyzną w dzisiejszym świecie? I nie dać się wykorzystać kobietom? „Saramonowicz odpowiada swoim utworem na falę kobiecej literatury spod znaku „Dziennik Bridget Jones” (…). Mężczyźni rozpatrują ten problem od innej strony, mianowicie takie zjawiska jak niewierność czy stałość tłumaczą sobie przykładami z przyrody”. (R. Pawłowski „Pokolenie porno i inne niesmaczne utwory teatralne”)
Sukces „Testosteronu”
Sztuka Saramonowicza jest rewelacyjnie napisana. Skrzy się od językowych dowcipów oraz zaskakujących zwrotów akcji. W pierwszym sezonie „Testosteron” zobaczyło niemal trzydzieści tysięcy widzów podczas ponad stu przedstawień! Sztuka została wyróżniona na Festiwalu Talia w 2003 roku i do dziś jest grana na wielu scenach w Polsce i za granicą.
Kultowa komedia w reżyserii Piotra Urbaniaka w Teatrze Bagatela
Kiedy Alicja, słynna piosenkarka, porzuca Kornela Olendzkiego przed ołtarzem ( w tej roli znakomity Wojciech Leonowicz, a w kościele dochodzi do rozróby, mężczyźnie nie pozostaje nic innego, jak wylać swoje żale przed najlepszymi kumplami.
Weselne przyjęcie zamienia się w ironiczno-melancholijne spotkanie siedmiu facetów, którzy snując refleksje i próbując rozgryźć filozofię życia starają się na nowo zdefiniować rolę mężczyzn oraz ich zależności od kobiet. Piotr Urbaniak , który podjął się reżyserii tej błyskotliwej i pełnej humoru komedii zadbał o wyeksponowanie charakterystycznych dla tekstu sztuki, zabawnych i groteskowych wręcz, zachowań bohaterów „poślubnej popijawy”
