Właśnie mija 150 lat istnienia wielickiego chóru "Lutnia". To najstarszy, nieprzerwanie działający amatorski chór w Polsce. O rocznicy przypomina wystawa zorganizowana w Zamku Żupnym w Wieliczce.
Reklama
Towarzystwo Śpiewacze „Lutnia” powstało w 1872 roku z inicjatywy nauczycieli Franciszka Groele i Aleksandra Duchowicza. Od początku swojego istnienia spełniało rolę integrującą miejscowe środowisko, a przynależność do niego była zaszczytem i sprawą honoru przedstawicieli wielickiej inteligencji.
Chór miał na celu wychowanie patriotyczne młodzieży, szerzenie polskości, rozbudzenie świadomości narodowej i kulturalnej, wartości religijnych i naukę ojczystego języka. Ważny był też patriotyzm lokalny i śpiewanie pieśni górniczych. „Lutnia” uczestniczyła w życiu kulturalnym Wieliczki i upamiętnianiu ważnych rocznic narodowych.
Do dziś śpiewa w czasie wielickich uroczystości patriotycznych, religijnych oraz organizowanych przez Muzeum. Chór jest też ambasadorem polskiej kultury muzycznej za granicą. Występował m.in.: w Niemczech, Francji, Holandii, ale także Czechach i w Ukrainie. Zaangażowanie chórzystów i ciągły rozwój przyniosły liczne nagrody i odznaczenia.
Warto wspomnieć o najważniejszych otrzymanych w tym roku - srebrnych medalach „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” przyznanych przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego dla Towarzystwa Śpiewaczego „Lutnia” oraz Jadwigi Szado, dyrygentki od 45 lat.
Miejscem przechowywania skarbów „Lutni” stało się Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka. Trwająca wystawa rocznicowa ukazuje nie tylko te obiekty, ale także nieznane i niepublikowane dotąd materiały, takie jak prywatne fotografie z wyjazdów i spotkań.
Wśród prezentowanych pamiątek znajdują się: Statut z 1874 r., odznaczenia i statuetki, najstarsze zachowane fotografie, dyplomy, kroniki, plakaty i pocztówki oraz stroje. Cenna jest hebanowa batuta, którą posługiwał się dyrygent Mieczysław Nigrin.
