Wystawa Tadeusz Kantor. „Całe życie jest teatrem”. Prezentacja ram obrazów ze spektaklu „Dziś są moje urodziny”.
Reklama
.
Bez wątpienia gwiazdy sprzyjały urodzonemu 6 kwietnia 1915 roku w samo południe Tadeuszowi Kantorowi. Wyznaczyły mu przecież iście gwiazdorską karierę najbardziej międzynarodowego z polskich artystów i najbardziej polskiego na arenie międzynarodowej. To właśnie ta data, która była początkiem dużych zmian w świecie sztuki oraz teatru, posłużyła malarce o ezoterycznej wrażliwości, związanej z Grupą Krakowską Janinie Kraupe, na rozrysowanie Kantorowi radixu − horoskopu urodzeniowego. Radix przyjmuje formę koła wypełnionego znakami planetarnymi, które podzielone jest na cztery ćwiartki.
Kilkadziesiąt lat później rozrysowany przez Kraupe radix zostanie przez Mateusza Świderskiego odczytany na nowo. Nie jest to przypadkowa inspiracja, bo tę dwójkę łączyły relacje rodzinne. W interpretacji horoskopu przez Świderskiego jest właściwie wszystko, co było charakterystyczne dla życia i twórczości Kantora. Zauważył, między innymi, że pozycja Jowisza odnosi się do refleksji nad śmiercią. Czy rzeczywiście w gwiazdach zapisana była droga życia oraz sztuki Kantora? Sięgając do słów Kasjusza z Juliusza Cezara Szekspira − to nasza tylko, nie gwiazd naszych wina.
Horoskop urodzeniowy stanie się punktem wyjścia do powstania intermedialnej instalacji Świderskiego, która znajdzie się w szczególnym kontekście − Galerii-Pracowni Kantora, gdzie spędził ostatnie lata życia. Działanie to będzie interwencją w obszarze już istniejącej wystawy* poszerzonej o astrologiczne konotacje. Trwającemu cztery miesiące projektowi będzie towarzyszyć stały proces zmiany. Świderski, w zależności od aktualnego układu planet i kolejnych aspektów horoskopu Kantora, będzie zmieniał układ oraz znaczenia instalacji. Powstanie ona w relacji do trzech obiektów scenograficznych z ostatniego, nieukończonego spektaklu Kantora "Dziś są moje urodziny".
Będzie to zarówno ukłon w stronę praktyki teatralnej twórcy Teatru Cricot 2, jak i propozycja jej reinterpretacji. Kantor bowiem jest autorem pojęcia bio-obiektu, a więc połączenia przedmiotu i aktora na zasadzie anatomicznego przedłużenia. Świderski natomiast, wychodząc od Kantorowskiego bio-obiektu, wytworzy intermedialny astro-obiekt, w którym zespoli obiekty scenograficzne nie z żywym ciałem, a z formą i znaczeniem radixu rozrysowanego przez Kraupe, niejako ożywiając te elementy.
