„22 za, przeszło”, napisała na FB radna Nina Gabryś , po przyjęciu przez Radę Miasta Kraków uchwały „Tak dla in vitro”. Po trzech latach starań - i dwóch przegranych głosowaniach - 100 par krakowian może będzie miało szanse na skorzystanie z dofinasowania leczenia niepłodności.
Pod projektem w tej sprawie zebrano 5 tysięcy podpisów mieszkańców Krakowa. Szczególne podziękowania należą się trzem paniom, zasiadającym w Radzie: Małgorzacie Jantos, Ninie Gabryś (klub Koalicja Obywatelska) i Alicji Szczepańskiej (Kraków dla Mieszkańców).
Zgodnie z przewidywaniami, radni KO byli za, a radni PiS zagłosowali przeciw. Ich deklaracje, że są „za życiem” widocznie nie dotyczą według nich medycznej procedury, która tysiącom Polaków pozwoliła na doczekanie się upragnionego dziecka.
Radni klubu Przyjazny Kraków podzielili się. Czwórka była za, jeden przeciw. Kilku wyszło z sali obrad przed głosowaniem. Wśród tych, którzy uchylili się od głosowania - choć to ich obowiązek -był wiceprzewodniczący Rady Rafał Komarewicz, startujący jako niezależny kandydat w zbliżających się wyborach do Senatu.
Po co komu tacy politycy?
Jego szanse na zdobycie mandatu są żadne, ale warto zapytać pana Przewodniczącego , czy gdyby zasiadł w senackim fotelu, też wychodziłby z sali obrad, aby uniknąć podjęcia decyzji. Nie wiem, komu i do czego potrzebny jest taki polityk, zarówno na szczeblu samorządu, jak parlamentu.
Droga do uruchomienia programu „Tak dla in vitro” jest jednak wciąż daleka i łatwo z pewnością nie będzie. Wojewoda małopolski Ćwik reprezentujący rząd PiS i startujący z listy PiS do Sejmu, może uchwalę uchylić. Ostatnio wobec projektów RMK robi to prawie hurtowo.
Hipokryzja?
Przekonanie, że wojewoda uchwałę zablokuje wyraził już kandydat Zjednoczonej Prawicy do Senatu Krzysztof Mazur. Trudno mi zrozumieć, jak ojciec czwórki dzieci, może kontestować projekt, który innym mieszkańcom Krakowa może pomóc zostać ojcami. Ale cóż, skoro matka partia każe, to trzeba być posłusznym.
Jego protektor, szef niewielkiej koalicyjnej z PiS partii, „Porozumienie”, Jarosław Gowin, krakowski kandydat na posła z listy Zjednoczonej Prawicy też jest przeciw uchwale krakowskiego samorządu. Tym razem porzucił łzawe argumenty ,,ojca wszystkich zarodków, który słyszy ich krzyk”, a skupił się na aspekcie finansowym. Otóż jego zdaniem program nie powinien być finansowany ze środków publicznych, bo jego skuteczność jest niska.
Nie słyszałam protestów Gowina przeciwko programowi tzw. naprotechnologii na który rząd, w którym jest on wicepremierem, wydał prawie 100 milionów zł (99,8 mln). Ile dzięki temu programowi urodziło się dzieci? Nie wiadomo, bo ministerstwo odpowiada, że ,,program nie zakłada zwiększenia liczby urodzeń, tylko poprawę diagnostyki i leczenia, wskaźnik liczby ciąż był mylący dla oceny skuteczności programu’’ .
W latach 2013-2016, za rządów PO-PSL, leczenie metodą in vitro finansowano z budżetu państwa. Dzięki programowi, który kosztował nieco ponad 224 milionów zł, urodziło się ponad 21 tys., dzieci. Jedno dziecko to koszt dla budżetu rzędu ok 11 tys. zł.
Pierwsze dziecko z in vitro urodziło się w Polsce 32 lata temu. Od tego czasu dzięki metodzie, za którą jej twórca, Robert Edwards, otrzymał Nagrodę Nobla, na świat przyszło osiem milionów dzieci. W Polsce rodzi się ich co roku 5 tysięcy. Leczenie niepłodności metodą in vitro jest finansowane ze środków publicznych we wszystkich krajach UE. To nie fanaberie, tylko cywilizacyjny standard.
