„Jak, do diabła, możemy żyć, wiedząc, że dzieją się takie rzeczy?” – pytają wykonawcy przejmującego musicalu o głodzie, zjawisku, które uśmierca rocznie miliony ludzi. Inspirowany głośną książką Caparrósa spektakl opowiada o ludziach, którzy nie mają co jeść – i o tych, którzy mogą jeść wszystko, na co mają ochotę. I o tym, że to nie są niezależne zjawiska.
„Uprawiane przez Zachód zbiorowe wyparcie, szczelne odgrodzenie od problemu murami galerii handlowych, jest jak rzucony dawno temu bumerang – w którymś momencie musi powrócić. I eksplodować. Zbliża nas do tego momentu każdy zjedzony burger. Może dobrze byłoby się na ten moment przygotować” – oświadczają twórcy i przystępują ataku. Lekka, łatwa i przyjemna forma kryje zjadliwą ironię. Czwórka aktorów w brawurowych układach wokalno-choreograficznych i krótkich scenkach-fleszach, rozgrywanych na tle czerwonego transportowego kontenera, obnaża bezwzględne dla tzw. Trzeciego Świata mechanizmy rynku oraz nieskuteczność charytatywnych akcji. I boleśnie pozbawia nas samozadowolenia. Śmiejemy się, owszem, ale z czasem ten śmiech staje nam ością w gardle…
Musicalowe, pstrokate i głośne sceny bawią. Aktorzy odgrywają i przerysowują medialne zaangażowanie społeczne w przeciwdziałanie ubóstwu, wyolbrzymiają wizję społecznego konsumpcjonizmu, generując czarny humor, który niesie za sobą obraz nędzy i głodu. Potem przychodzi chłodna statystyka i cisza. „Głód jest milczeniem” – mówi jedna z postaci.
Piotr Raganowicz-Macina, „Nowa Siła Krytyczna”
OBSADA
Szymon Czacki
Urszula Kiebzak
Katarzyna Krzanowska
Małgorzata Biela
TWÓRCY
Tomasz Walesiak scenografia i kostiumy
Jan Czapliński adaptacja i dramaturgia
Jerzy Rogiewicz muzyka
Marta Szafrańska-Brandt przekład
Adam Zapała światło
Katarzyna Zielonka konsultacje choreograficzne