Ideą przewodnią wystawy Sarkisa w Cricotece jest spotkanie, które – jak wierzy artysta – ma moc ożywiania dziedzictwa artystycznego spoczywającego w magazynach i archiwach Cricoteki.
Dlatego do własnej realizacji Sarkis włączył przedmioty stworzone do spektakli Teatru Cricot 2 – w jego dziele pojawią się zatem cytaty z twórczości Tadeusza Kantora, które zafunkcjonują w zmienionym otoczeniu i odegrają odmienną rolę. Zapraszanie to czynność powtarzająca się. Odbywa się w dwóch kierunkach: Sarkis zaproszony przez Cricotekę, sam zaprosił do wystawy jej założyciela i patrona, Tadeusza Kantora. Zapraszana jest sztuka ormiańskiego artysty żyjącego od lat w Paryżu, zapraszane jest całe dzieło Teatru Cricot 2.
