Projekcja spektaklu „Homework” w ramach „Gry z Kantorem”, czyli cyklu projekcji spektakli teatralnych najważniejszych światowych reżyserów, odwołujących się poprzez formę, treść lub ideę do twórczości Tadeusza Kantora.
Reklama
Czym jest lalka? Lalka wygląda jak człowiek. Może poruszać się jak człowiek. Nie ma procesów fizjologicznych. Nie ma świadomości, życia duchowego - choć często zachowuje się jakby miała. Nie jest żywa. By imitować życie potoczne musi być obsługiwana przez człowieka. Lecz gdy istnieje w czasie zatrzymanym, jaki jest zaklęty w malarstwie czy w rzeźbie ta ludzka pomoc jest zbędna.
Jeżeli budowanie znaczenia nie odbywa się za pomocą śledzenia fabuł, ciągu wydarzeń stworzonych na podobieństwo tych życiowych, lecz przez kontemplację "czasu zatrzymanego" - lalka jest samowystarczalna, jest żywa. Lalka ten "czas zatrzymany" w sobie zawiera. Sam wizerunek lalki jest już kreacją. Nosi w sobie wybrany raz na zawsze stan ducha.
Wygląd, który jest świadectwem raz na zawsze przypisanego losu. Rumieniem na jej twarzy jest raz rumieńcem młodości, kiedy indziej rumieńcem śmiertelnym, lecz nie znika nigdy. Człowiek jest żywy lub martwy - lalka jest zawsze na krawędzi życia i śmierci.
W „Homework” lalka staje się dla Marcina Jarnuszkiewicza partnerem na scenie. Drewniana postać o nienaturalnie długich nogach i rękach przypomina trochę swojego twórcę, a dzięki jego animacji zyskuje własną osobowość. – Człowiek jest żywy lub martwy – lalka jest zawsze na krawędzi życia i śmierci – tłumaczy Jarnuszkiewicz. – W swoim bycie niesie przesłanie ożywania i umierania, dlatego z natury jest metafizyczna.
Projekcja spektaklu „Homework” odbędzie się w ramach „Gry z Kantorem”, czyli cyklu projekcji spektakli teatralnych najważniejszych światowych reżyserów, odwołujących się poprzez formę, treść lub ideę do twórczości Tadeusza Kantora. Każdą projekcję poprzedza krótka prelekcja na temat twórczości prezentowanego artysty w kontekście fenomenu Teatru Śmierci.
